Tidlegare i haust (25. nov.) delte eg eit dikt med dåkke til minne om farfaren min.
No har eg skrive eit dikt om farmora mi som eg og var nært knytta til.
Dei to budde i andre enden av huset der eg voks opp og levde til eg var 20 og 21 år.
Her er nokre av minnene eg har om henne slik eg har gjort det i verseform.
FARMOR
Eg ser ho farmor som står og bakar
med kvite forkled og raude kjekar,
ho kjevlar deigen so jamn og fin
Eg ser ho farmor som står og bakar
med kvite forkled og raude kjekar,
ho kjevlar deigen so jamn og fin
som var det duk ut av spunne lin.
So ser eg kringlene - dei var gode!
Ja det var snop for ein liten pode,
med salta smør var dei aller best
Ja det var snop for ein liten pode,
med salta smør var dei aller best
og høgtidsstund for ein liten gjest.
Eg ser ho bøygd står ved låvenova
og plukkar kløver som lukke lova
og legg dei vart i ei salmebok,
ho lukke samla - fekk aldri nok.
Eg ser ved hesa ho rister høyet
og legg på streng - det må vere nøye!
Og svingar riva så lett og fint
på etterrakstren det går så svint!
Eg ser ho kjem med eit knippe einer
- skal lage log utav friske greiner
til hårvask var slikt det reine gull!
Ho fletta håret i ein nakkekrull.
Eg hugsar og det vart kveld i stova
og spøtet kom fram - ho sokkar lova.
Eg hugsar fingrane, dei gjekk fort
eit sokkepar var 'kje lenge gjort!
No er det minner som vart vert gøymde
og aldri, skal dei vel verte gløymde,
det er som ark i ei minnebok
om det som var som eg tok imot.
og plukkar kløver som lukke lova
og legg dei vart i ei salmebok,
ho lukke samla - fekk aldri nok.
Eg ser ved hesa ho rister høyet
og legg på streng - det må vere nøye!
Og svingar riva så lett og fint
på etterrakstren det går så svint!
Eg ser ho kjem med eit knippe einer
- skal lage log utav friske greiner
til hårvask var slikt det reine gull!
Ho fletta håret i ein nakkekrull.
Eg hugsar og det vart kveld i stova
og spøtet kom fram - ho sokkar lova.
Eg hugsar fingrane, dei gjekk fort
eit sokkepar var 'kje lenge gjort!
No er det minner som vart vert gøymde
og aldri, skal dei vel verte gløymde,
det er som ark i ei minnebok
om det som var som eg tok imot.
9 kommentarer:
Du skriver så jeg ser farmor i sitt virke. Nydelig dikt det der.
Du beskriver så levende. Og jeg ser min mormor når jeg leser diktet ditt.
Kan jeg få lov til å printe det ut til samlepermen min?
Ha en flott søndag i Davik.
Nydelig - og en fantastisk måte å ta vare på de minnene man har om barndommen!
Takk skal dåkke ha alle tre!
Elsa:
Ja det skal du få lov til!
Så fint dikt,hajal! :)
For ei dame. Herlig bilde. De var ikke så vant til å posere som det vi er nå til dags. :-)
Du skriver virkelig godt. Kjempeflott det diktet der :-)
Så koselig du skriver om din farmor. Har slike deilige minner jeg også, om bestefar på Voss. De var av ett annet slag den tiden, de hadde en annen ro og fred over seg!
Du e flinke med ord :-)
Det ligg ein utmerkelse til deg i bloggen min.
Legg inn en kommentar